تأثیر مدل های ارتباطی درمانگر-مراجع بر کیفیّت پیمان کاری در مراجعان روان رنجور

شواهد پژوهشی متعددی نشان داده است که پیمان کاری (پیمان درمانی) مهمترین متغیر در پیش بینی پیامد درمانی است. یکی از سوال های اساسی در این حوزه، این است که درمانگران و مراجعان چگونه از سبک های ارتباطی خود برای شکل گیری روابط درمانی استفاده می کنند. نظریه مدل های ارتباطی، به معرفی چهار مدل بنیادین (اشتراک جمعی، رتبه بندی قدرت، تطبیق برابری و ارزش گذاری بازاری) می پردازد که افراد تنها در قالب آن ها رفتار اجتماعی خود را با یکدیگر هماهنگ می کنند. هدف این پژوهش، پاسخگویی به این سوال است که آیا مدل های ارتباطی درمانگران و مراجعان بر پیمانِ کاری آنان تأثیر دارد. بدین منظور چهل جفت درمانگر-مراجع به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند تا پرسشنامه های شیوه های ارتباطی و پیمان کاری (نسخه های کوتاه و تجدید نظر شد? درمانگر و مراجع) را تکمیل نمایند. تحلیل های آماری نشان داد که رابطه معناداری بین مدل های ارتباطی درمانگران و پیمان کاری وجود دارد. به طور کلی، این پژوهش حاکی از شواهد نویدبخشی پیرامون تأثیر مدل های ارتباطی درمانگر-مراجع بر کیفیت پیمان کاری بود. در پایان، دلالت های بالینی و رهنمودهایی برای پژوهش های آینده ارائه شده است.